Kia Ora!

Kia Ora! *gooit een vredestakje neer* (Jaja, na twee weken hebben we de real Maori begroeting geleerd!!)

Waar waren we gebleven... Owja! De avifauna van Paihia. Nou, we zijn op boottocht geweest hoor door de bay of islands met het mooie turquoise water. Met een boot vol toeristen opzoek naar de meest idyllische plekjes van de bay. Toen we net op de boot zaten werd medegedeeld dat je ook met dolfijnen zal kunnen zwemmen tijdens de tour. Noooo! Waarom wisten we dat niet?! Waarom stond het niet in het foldertje?! Helaas, geen backstage meeting met Flipper voor ons. Dan maar met de hele Chinese fanclub vanaf de boot paparazzi zijn als Flipper tijd en zin heeft. Met de boot zijn we langs verschillende eilanden gevaren waar allemaal interessante mensen een ruime tijd voor ons een bezoekje hebben gebracht om het op de kaart te zetten (hoe het precies zit... Google knows). Het hoogtepuntje van de tour was de rotsformatie 'hole in the rock'. Door alle heftige weersomstandigheden is er een groot gat gekomen in een rots wat op de dag van vandaag de hole in the rock wordt genoemd (vraag me niet welk geniaal brein dit heeft verzonnen). Best een bijzondere verschijning alleen jammer dat die ergens midden op zee moest zijn... Mijn maag wilde de grond wel kussen toen we weer op het vasteland waren. Op de terugweg zijn we nog een eiland op gegaan om naar een view point te lopen en wat fotootjes te schieten van de bay. Uiteindelijk zijn we in Russell, aan de overkant van Paihia, van de boot gegaan want het zal daar echt amazing zijn...Ik hoor jullie al denken... En Flipper dan? Juist... Flipper en z'n hele familie hadden er geen zin in vandaag. OK doei.

Russell... Vroeger ook wel de hell of the Pacific genoemd. Alles wat slecht was werd er gedaan. Hier kwamen dan ook alle stoere mannen die met hun schip de wereld over aan het gaan zijn. Klinkt best ruig toch? Wat vroeger dan de hel moest zijn is nu nog saaier dan Hardinxveld... Vol verwachting zijn we de drie straten van het dorpje doorgelopen om uiteindelijk super degelijk een puzzeltje te maken aan de waterkant. Was echt genieten daar!

Vlakbij Paihia ligt het belangrijkste historische plekje voor de Maori mensen. Bij Waitangi zijn de Waitangi Treaty Grounds getekend. Dit is een overeenkomst tussen de Britten en alle opperhoofden van de Maori stammen zodat ze samen 1 vormen. Uiteindelijk hebben ze dus allemaal getekend, maar later bleek dat de Engelse versie en de Maori versie niet met elkaar overeenkomen en het dus niet eerlijk is gegaan wat nogal wat maatschappelijke onrust heeft veroorzaakt. Best een belangrijke plek dus! Het is alleen niet datgene wat het meeste indruk op me heeft gemaakt. We hebben mogen genieten van 30 minuten Maori de musical... Nondes wat was dat intens. Gelukkig werd ik niet als chief gekozen van de toeristen stam want ik had gelijk schuimend met epilepsie op de grond gelegen. Als chief moest je de Maori stam verwelkomen en het vredesoffer brengen. Voor een eerste kennismaking gaat het er nogal ruig aan toe moet ik zeggen. Nadat onze chief goed z'n werk had gedaan mochten we naar binnen. Tijdens het optreden mocht je niet lachen, want dan rijgen ze je aan de speer en eten ze je op... Moet je niet willen. Eenmaal binnen begon serieus Maori de mini musical. Alle Maori elementen waren aanwezig: muziek, dans, zang, vechtsport, kleding... Het meest opvallende (buiten de dame die flink kon loeien met der stem) waren de grote ogen, de uitgestoken tongen en het constant shaken van de handen. Sommige delen waren super vriendelijk maar sommige stukken ook best agressief. Zeker als je op de voorste rij zit en er een schijnbeweging wordt gedaan om de speer tussen je ribben te steken... Maar, ik leef nog en we hebben nog charmant geposeerd met de Maori peepz. Owja, ze begroeten elkaar met de neuzen tegen elkaar. Als ik dus terug ben in Nederland en ik geef je een kopstoot probeer ik je te begroeten op z'n Maories :)

1.5 jaar na mijn eerste duikervaring was het weer eens tijd om als super vis door het leven te gaan. Dat doen we natuurlijk niet zomaar in een random Nieuw Zeelands slootje... Nee, dat doen we op (volgende de lonely planet) de no. 1 duikspot van Nieuw-Zeeland. We hebben gedoken bij de Poor Knights Islands. Vanuit Tutukaka zijn we met de boot naar de duikspots gegaan. Weer zo'n heerlijke tocht over zee... Maar! Het was het meer dan waard! Wat was het geweldig om weer te socialisen met de onderwaterfamilies. Het blijft een bijzondere ervaring om onder water te kunnen ademen. Eigenlijk had ik er een beetje een hard hoofd in... Lang niet gedoken, niet bepaald een ster duiker kijkend naar de ervaring en dan nog eens een eerste duik in koud water. Het is me alles meegevallen! Kon lang met m'n lucht doen, het was minder koud dan verwacht (thank God voor het uitvinden van super dikke wetsuits), ik kon zinken en kon nog best goed mn balans in het water vinden! Wat ik allemaal gezien heb? VIS! Heel veel vis! Het was echt heel anders dan in Indonesië, maar het toffe hier waren de zeemonsters die ik nog niet eerder had gezien, de grote schollen vis en... Het duiken met zeehonden (volgens Ali zeeleeuwen, maar ik zie het verschil niet... In Pieterburen zien ze er ook zo uit!). De zeehonden komen echt dichtbij en dat is toch wel even wennen. Gelukkig hebben ze alleen Ali haar vin aangevallen toen ze aan het snorkelen was, maar die kwamen wij weer tijdens het duiken tegen. Al met al was het weer geweldig om te duiken en het vraagt zeker naar meer!

Inmiddels zijn we al een stuk meer richting het zuiden gereden. De eerste stop was bij de Coromandel Peninsula. Na een tocht met Trudy door het Coromandel forest kwamen we aan bij Hahei. Bij Hahei is een hot water beach... Eenmaal aangekomen op het strand was het duidelijk waar we moesten zijn. Het hele strand was verlaten op 1 bepaalde plek na. Onder die plek op het strand is het vulkanisch waardoor er warm water door de scheuren naar boven komt. Het water kan zo'n 60 graden worden! Graaf je eigen Duitse kuil en je hebt je eigen spa. Zelfs hebben we geen gat gegraven want er stond nog meer op de planning. Nadat onze voeten lekker warm/verbrand waren was het tijd om verder te gaan. Op naar Te Whanganui-A-Hei Marine Reserve... Omdat het niet uit te spreken is wordt het ook wel Cathedral Cove genoemd. Na een korte wandeling kwamen we aan bij de place to be... Een klein paradijsje ergens verstopt in een hoekje van Nieuw-Zeeland! Wauw!! Ik kan er veel moois over schrijven, maar kijk maar de foto's op facebook. Die zeggen vast wel voldoende :) Iets met paradijs, hemel op aarde, tropisch... Gewoon mooi!

Wat verder naar het zuiden begint bij de grote stad Tauranga de bay of plenty. Daar zijn we dus ook geweest en hebben we super ghetto op een parkeerplaats overnacht. Zonder kogelregen en nog met de banden vol lucht zijn we wakker geworden en naar mt. Maunganui gereden. Nadat je het industrieterrein had bezocht rees er een of andere badplaats op vol luxe appartementen. Daar moesten we dus zijn... Daar is een berg/heuvel wat nog aan het land vastzit maar verder alleen omringd is door de zee. Deze zijn we dus opgeklommen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar uiteindelijk hebben we beide de top bereikt! De lonely planet vertelde ons dat er nog een picture perfect waterval was in underrated Whakatana, plaatsje verder in de bay of plenty. We moesten goed zoeken, maar hebben het straaltje gevonden hoor! Echt een onvergetelijke waterval... En door!

In het oostelijkste deel van Nieuw-Zeeland loopt vanaf Opotiki tot Gisborne de Pacific Coast Highway. Trudy brengt ons overal, dus deze highway hebben we getrotseerd met alle mooie stranden enz. Op sommige stukken echt helemaal weg van de beschaving. Alleen Trudy, wij en de natuur! Voor de variatie hebben we nog een uitstapje gemaakt dus hebben we het zijstraatje genomen richting de oostelijkste vuurtoren van de wereld. Dat was echt alsof we naar het einde van de wereld reden. Via een grevel weg, omringd door de zee, bergen en koeien hebben we het getrotseerd. Na ruim 30 minuten hobbelend in het hokkie gezeten te hebben was er voor ons de verrassing dat we nog eens 800 treden naar boven moesten lopen. Nu we er toch zijn he... Laten we maar naar boven gaan! Zo bijzonder om het gevoel te hebben alleen op de wereld te zijn. Het was me nogal een rit, maar het was het zeker waard! Mag ik even een applausje voor Trudy...? Onze Trudy is een dame van staal want she nailed it!

Op dit moment zijn we in Wairoa. Het zal niet meer lang duren en we gaan de oversteek maken naar het Zuidereiland. Ze zeggen dat het echt een heel ander eiland is... Het Noordereiland is al fantastisch dus dat beloofd wat :)

Fijne zondag allemaal! Succes met de komende werkweek... Voor ons staat de volgende reis week weer te wachten! Doei!