We don't speak whale!

Voor alle trouwe koningshuis volgers... Het is jullie vast niet ontgaan dat onze koning en koningin ook in Nieuw-Zeeland zijn (laat onder andere weer zijn dat het de place to be is) en verwelkomt zijn met vredestakje en kopstoot! Herkenbaar natuurlijk voor jullie door mijn onwijs educatieve reisverslagen :) Maar... Hebben ze lekker weer? Nee he?! Ook zij regenen helemaal de neten en hebben last van de vrieskou... Nou, wij dus ook. Daarom lig ik nu lekker onder m'n dekentje om de lichaamstemperatuur te handhaven en zal ik de beloofde awesome verhalen over walvissen voor jullie schrijven.

In Dunedin was eigenlijk niet zoveel te beleventegenkomt. Eerst zijn we naar de Otago Peninsula gereden (schiereiland stukje bij Dunedin) want dat is echt de spot waar de pinguïns leven. Wij dus vol goede moed met Trudy het schiereiland betreden opzoek naar pinguïnies (klinkt als pinkwienies). Uuuhm, er was er 1... Ergens op een rots waarbij het de vraag was of dit wel een pinguïn zal zijn of gewoon een andere bijzondere vogel. Bij de vuurtoren was het wel een dolle dierenboel. Niet met pinguïnies, maar met zeehonden en albatrossen. De zeehonden lagen gewoon lekker te #genieten in de zon en poseerde perfect voor de foto's. De albatrossen waren nog wel een ding... Wij, dierenkenners die we zijn, wisten natuurlijk niet wat een albatros is (dachten pelikanen te gaan zien) maar nu weten we het... Een albatros is gewoon een meeuw Deluxe. En eigenlijk is daar dus gewoon geen fuck aan. Een hoog schijtalert en tja... Gewoon veel meeuw Deluxen. De terugweg weer naar Dunedin was wel super mooi! Door de groene heuvels met de schapen en super mooie uitzichten! Inmiddels was het gestopt met droog zijn en werden we getroffen door een flinke wolkbreuk. Daardoor zijn we niet ter voet door Dunedin gegaan, maar hebben we met de auto een rondje door de stad gereden. Het treinstation is echt een super tof gebouw! Heel anders dan alle andere gebouwen die je hier tegenkomt. Trudy hebben we heel stoer recht voor het station gezet zodat ze mooi op de foto kon.

Met kleine droge tussenpozen bleef het steeds onwijs hard regenen. Gelukkig moesten we toch een stuk touren om bij de meren in het binnenland te komen. Wel hebben we de toeristische route gekozen omdat we dan nog langs een aantal sightseeing punten kwamen. Zo hebben we de Moeraki Boulders gezien. Bijzondere ronde stenen die op het strand liggen. Ooit is het begonnen met een schelp waar 300 lagen overheen zijn gekomen waardoor het een ronde bol is geworden. Geen plek om 3 uur rond te lopen, maar wel leuk om even gezien te hebben! Ook kwamen we nog langs Oamaru. Wederom een place to be voor pinguïns. Nou... We hebben ze gezien hoor!! En hoe!! Op een steiger zaten er echt onwijs veel!! Je zal daar ook met een tour meekunnen en dan zal je er nog meer zien, maar dat pastte niet in ons schema en eigenlijk waren we al super blij dat we ze nu in real life hebben gezien. En we weten zeker dat het pinguïns zijn en geen andere bijzondere vogels :)

De meren in het binnenland waren echt fantastisch! Het was een prettig wederzien met de besneeuwde bergen! Gelukkig trokken alle donkere wolken weg en hadden we een mooi uitzicht op de bergen. Bij het eerste meer (Lake Pukaki) hadden we een geweldig uitzicht over het meer op de hoogste berg van Nieuw-Zeeland, Mount Cook. We konden er toen niet heen met de helikopter door de vele wolken dus super nice dat we de berg nu nog goed konden zien. Het is super moeilijk om het mooi op de foto te krijgen, maar het is echt een geweldige plek op het zuider eiland. Na Lake Pukaki komt Lake Tekapo. Dit meer staat bekend om de mooie sterrenhemels en een kerkje. Er was wel een mooie sterrenhemel, maar niet anders dan de sterrenhemel op andere plekken in Nieuw-Zeeland. Het kerkje was ook de moeite om het even te bezoeken. Op de foto's op internet denk je echt dat het in de middle of nowhere ligt maar het is echt net uit het mini dorpje en trekt aardig wat toeristen. Na een hele tactiek opgezet te hebben is het ons gelukt de kerk zonder toeristen op de foto te krijgen. Vanuit binnen in de kerk heb je een mooi uitzicht over het meer met de besneeuwde bergen op de achtergrond. Dat zijn dus de meren... Zeker de moeite waard geweest :D

De volgende stop was Christchurch. Christchurch is meerdere keren flink getroffen door heftige aardbevingen en dat is nog goed te zien. De laatste grote aardbeving was in 2011. De aardbevingen die in 2010 en 2011 plaatsvonden hebben veel verwoest en de stad is nog steeds in de opbouw fase. Aan de kerk midden in het centrum is goed te zien wat voor verwoesting een aardbeving kan aanrichten. Best indrukwekkend om te zien... Zeker met het idee dat ik in Indonesië ook regelmatig aardbevingen voelde en het toen best een bijzondere/leuke ervaring vond en uiteindelijk er niet meer raar van op keek. Christchurch ligt op een specifieke plek waardoor de kans groot is op aardbevingen door de aardplaten die daar liggen. In het museum over de aardbevingen wordt dit allemaal uitgelegd en laat het ook zien wat voor effect het kan hebben. Het indrukwekkendste vond ik de verhalen van inwoners over hoe ze de zware aardbevingen hebben beleefd. Van alle indrukken krijg je honger en al een ruime twee weken hadden we zin in sushi. Nu denk je natuurlijk... Grote stad, overal sushi... Dat is dus niet zo. In Queenstown was de zoektocht al gefaald en nu leek het weer te falen. Gelukkig toch een soort van take-away/restaurt gevonden waar we konden genieten van de liefde voor sushi! Uiteindelijk Christchurch weer achter ons gelaten. Het is een bijzondere stad door alle gebouwen die of leeg staan of gerestaureerd worden als gevolg van de aardbevingen. De sfeer is de stad heeft wel iets hipster, maar sommige stukken is ook nog flink ghetto.

Daar komt het! Let's speak whale! Tijd voor de walvissen is Kaikoura. Dit is DE plek om walvissen te spotten. Walvissen zien ze vrijwel altijd en zo af en toe ook dolfijnen en orkas. Super tof dus om de grootste dieren van deze aarde te gaan bezoeken! Wij dus vroeg het bedje uit want om 7.15 uur was het tijd om op cruise te gaan. Sochtends zal de zee het rustigst zijn: goed voor de walvis en goed voor Sander. De cruise had 1 doel... Het spotten van de spermwhale. Mensen met een zwakke zeezieke maag mochten achterin gaan zitten. Present! Sander en Ali zitten dus achterin! Gezellig met alle andere zwakke maagjes. Wij dus de zee op... Op naar de spot waar ze misschien wel zullen zijn. Aangekomen bij de juiste spot gaat de kapitein met en supersonisch gehoorapparaat in de zee luisteren of de walvissen met hem communiceren. Helaas... Geen spermwhale activity. Allemaal weer naar binnen en verder touren. Zo ging het dus 8 keer... Geen spermwhale activity. Inmiddels waren we al verder op zee, de zee werd wat ruiger, de golven werden dus hoger... Uiteindelijk liep de halve boot met een kotszakje... De vrouw die naast Ali zat ging ook flink. Zonde van haar ontbijt want kijkend naar het aantal zakjes die ze verslond kan ik wel zeggen dat der maag niet echt heeft mogen genieten van het ontbijt. Drie uur lang heeft dit genot geduurd... Vele magen waren geleegd (die van Ali en mij niet) en het #genieten gehalte moet gewoon flink gedaald zijn. Nu zal je denken dat je het allemaal zal vergeten als je de awesome walvissen zal zien. Nou... Dat is het juist. Wij behoren tot de bijzondere 5% die dus geen walvissen zien als ze mee op tour gaan. Wat een gezegd volk zijn we toch dat we tot deze bijzondere groep behoren -.-" Dus... Wij dus zonder walvis gezien te hebben vertrokken. Krijg 't aan je spermwhale...

Inmiddels zijn we alweer met de ferry overgevaren naar het noordereiland. Ons reis met Trudy gaat nu langzaam huiswaarts. Met de ferry kwamen we weer aan in Wellington. Voor de koningshuis volgers... De plek waar Willem en Maxima ook waren in de heerlijke harde regenbuien. We hebben nog een poging gedaan om ze te spotten (we hadden even opgezocht waar ze naartoe gingen) voor de Hollandse glorie, maar ze waren net het museum binnen. We zouden dan nog ruim een uur moeten wachten om ze te zien... Helaas, daar hadden we geen zin en tijd voor in de stromende regen. We hebben dus alleen de bus gezien waarin ze vervoerd werden :p Het is tenminste iets! Ondanks de stromende regen de reis vervolgd. Het plan is om nu meer het midden van het noordereiland te gaan bekijken. De reis ging weer door de mooie groene heuvels, maar door de intense regen was er op sommige stukken niks te zien. Wel een trieste mededeling... Trudy is incontinent aan het worden en laat der vocht lopen. Zo af en toe was er een klein watervalletje zichtbaar aan de binnenkant bij de bijrijderskant. Trudy heeft het zwaar met de laatste loodjes en loopt op der tandvlees... Hopelijk houd ze het nog een weekje vol!

Op dit moment zijn we in de wereld van Mount Doom en Mordor (voor de lord of the rings kenners). Voor de niet LOTR kenners... We zijn bij Whakapapa. Dit ligt vlakbij Mount Ruapehu (Mount Doom) en Tongariro. Helaas was het weer vanmorgen nog niet goed genoeg, maar morgen is het dan wel zo ver... Dan ga ik de Tongariro Alpine Crossing lopen! Ali gaat het hogerop zoeken en gaat het gebied per vliegtuigje bekijken! Morgen wordt waarschijnlijk een van de laatste zonnige dagen van ons verblijf in Nieuw-Zeeland dus hopelijk wordt het een toffe wandeling en vlucht!

Over een week zitten we nu al in het vliegtuig. Nog een aantal dagen te gaan voor het avontuur in Nieuw-Zeeland eindigt. Wordt vervolgd dus!

Owja!! De kaarten zijn aangekomen in Nederland! Super leuk dat iedereen ze heeft ontvangen en ze zo enthousiast zijn ontvangen :)