Morgen alweer een maand in Indonesië
Door: Sander Boeren
Blijf op de hoogte en volg Sander
07 Maart 2015 | Indonesië, Woloan Tiga
Hello Nederland!
Nog een dag en dan ben ik alweer een maand in Indonesië. Ik merk nu wel dat de tijd vliegt! Heb het goed naar mijn zin en ik waardeer alle belangstelling die wordt getoond. Misschien dat ik niet altijd zo uitgebreid reageer wat ik normaal wel doe, maar ik waardeer het zeker! Het doet me goed om te merken dat mensen geïnteresseerd in me zijn en dat ze ook waarde hechten aan de vriendschap. Fijne gewaarwording!
Ik heb weer veel bijzonders meegemaakt. Mijn poedel is weer wat getrimd dus het voelt niet meer als een broedend vogelnest op mijn hoofd. Voor mij een beleving om hier naar de kapper te gaan, maar het was nog specialer voor de kapper. Hij was erg trots op zijn blankecreatie en misschien ben ik wel de eerste blanke die hij knipt dus vanuit alle perspectieven ben ik op de foto gezet. Voor het archief denk ik. Misschien bewaart hij wel mijn blonde haren… Die komen hier niet zoveel voor. Eigenlijk gewoon niet. Het zal me in ieder geval niets verbazen.
Vorige week vrijdag moesten we naar de ceremonie voor het RBM programma (soort van stage in de bush). We werden met een uur en 15 minuten vertraging (tijd is flexibel he!) opgehaald en op naar de ceremonie. De arriva of NS leer ik hier nog waarderen! Maar… De ceremonie was best apart! Voordat het begon nog onwijs gelachen. Er kwam een jongedame naar Kirstie zitten. Ze was lichtelijk nieuwsgierig. Ze kwam gewoon boven Kirstie haar boekje of telefoon hangen om te kijken wat ze aan het doen was. Ook probeerde ze stiekem selfies te maken waar Kirstie ook op stond. Toen Kirstie eenmaal toegaf aan het selfiegedrag was de jongedame niet meer te remmen en bleef maar gaan! Ze ging werkelijk waar tot op het bot! De RBM ceremonie was… Apart? Het was best militaristisch Ze hebben zelfs een academielied. “Ooooowh Fysiotherapieeee!!” Ik zie ons dat al doen bij Avans… Uuhm, nee! Na alle blessings was de afsluiting een grondige fotosessie. Wij moesten als twee blanken in het midden staan. En natuurlijk ook helemaal vooraan, want stel je voor dat je ons niet ziet omdat er een kleine Indo voorstaat. Dat moeten we nie hebben nie!
Zaterdag hadden we afgesproken met een aantal studenten om te gaan karaoken. Uiteindelijk zijn we met Rio en Nadia naar de karaokebar gegaan. Het zijn allemaal kleine kamertjes met een karaoke installatie. Dus lekker je eigen kamertje opblazen met het geweldige gezang. Ik had er best een hard hoofd in, want ik kan echt NIET zingen. Ik kan me wel schaamteloos gedragen en me daarmee amuseren, maar als het op zingen aankomt… Toch heb ik verschillende areas gezongen: Jason Mraz, Metallica, Arctic Monkeys, Bryan Adams, U2, Queen en Beyonce. Ja… Ik heb Beyonce gezonden. Dat was echt de grootste fout in mijn karaokeleven. Ik en misses B gaan niet samen. Toch heb ik hier in Indonesië het traditionele lied van Tamara en mij moeten zingen. Het is alleen jammer dat ik het vocale bereik net niet heb en dat duidelijk naar voren kwam toen ik volle borst inzette! Één ding is zeker… Ik heb duidelijk alles gegeven. Hoewel ik niet zoveel te geven heb. Zeg maar gerust… Niks te geven heb! Na drie uur mekkeren was het etenstijd. Mijn eten was niet zo spannend. Een kippenpoot met… U raad het vast al! RIJST! Het eten van Kirstie was wel wat spannender (mwahah) Het was pittig spannend! Ik heb echt op deze dag gewacht. De dag waarop Kirstie iets niet lekker of iets te pittig vindt. Mij hoor je hier wel klagen hoor over de overdosis aan rijst, het pittige eten, mijn jeukende tanden door vleestekort. Kirstie nooit. Ik ook nooit pittig. Kirstie altijd… Maar… Eindelijk is er iets wat van Ganzewinkel niet accepteert! En wat heb ik genoten…
Maandag was het dan tijd voor de RBM. RBM heeft weinig goeds met me gedaan. Het was leuk om de werkwijze en visies van de studenten te zien en te merken dat er oude mensjes zijn die Nederlands kunnen spreken. Maar…. Het was klein Duitsland in Ranotongkor! We leefden onder streng regime van opperbevelgever Paula. Paula bepaalde wanneer ik moest gaan slapen, wanneer ik at en wanneer ik wakker werd. We hadden om 8uur bij haar huis afgesproken om het dorp in te gaan. Ze vond het als regelvrouwke dus nodig om 5.20 uur te bellen om te melden dat we moeten opstaan en moeten bidden. PARDON? IK SLAAP NET! Ik had er niet veel slaapuren opzitten dus mijn humeur kon dit niet aan. Uiteindelijk was Moeder Overste zelf 1.5 uur te laat. Niemand reageerde daarop… Als dit in Nederland zal gebeuren had ik even flink m’n mond opengetrokken! Wij op tijd, jij op tijd! Nu was ik alleen een mak schaap in de kudde met herderinnetje Paula. Ik leer hier nog een andere Sander kennen. Paula hield erg van commanderen. In mijn verbeelding had Paula wat Duitse kenmerken en sprak ik een Germaanse taal met haar. Uiteindelijk zijn we gevlucht uit het kamp (ook mede door Kirstie haar ziek zijn) en hebben we Gestapo Paula achter ons gelaten. De ellende hebben we vervolgens bij de KFC weggevreten en wat heb ik lekker geslapen. Geen Paula die mij wakker belt… Genieten.
Gisteren zijn we nog naar het ziekenhuis geweest om daar de fysiotherapeuten te observeren. Daar brak mijn neuroziel! Als mensen worden opgenomen met een CVA worden ze niet behandeld. Pas drie maanden later wordt de behandeling gestart. En de behandeling bestaat dan uit infrarood lampen, passief en actief mobiliseren en spierkracht op trainen. Onderaan het blaadje stond ook nog: lopen. Tja… Ik zal er voor de rest niet verder om ingaan, maar dit is niet de visie die ik heb. Hopen dat het product wat we hier gaan afleveren goed gebruikt gaat worden en dat hier wat verandering in komt!
De eerste kaart uit Nederland heb ik al ontvangen! Super leuk ome Leen en tante Jenny! Bedankt!
Wij gaan weer hard aan de slag met ons project! Foto's volgen nog als het internet het wat minder zwaar heeft.
Tot snel weer :D
Nog een dag en dan ben ik alweer een maand in Indonesië. Ik merk nu wel dat de tijd vliegt! Heb het goed naar mijn zin en ik waardeer alle belangstelling die wordt getoond. Misschien dat ik niet altijd zo uitgebreid reageer wat ik normaal wel doe, maar ik waardeer het zeker! Het doet me goed om te merken dat mensen geïnteresseerd in me zijn en dat ze ook waarde hechten aan de vriendschap. Fijne gewaarwording!
Ik heb weer veel bijzonders meegemaakt. Mijn poedel is weer wat getrimd dus het voelt niet meer als een broedend vogelnest op mijn hoofd. Voor mij een beleving om hier naar de kapper te gaan, maar het was nog specialer voor de kapper. Hij was erg trots op zijn blankecreatie en misschien ben ik wel de eerste blanke die hij knipt dus vanuit alle perspectieven ben ik op de foto gezet. Voor het archief denk ik. Misschien bewaart hij wel mijn blonde haren… Die komen hier niet zoveel voor. Eigenlijk gewoon niet. Het zal me in ieder geval niets verbazen.
Vorige week vrijdag moesten we naar de ceremonie voor het RBM programma (soort van stage in de bush). We werden met een uur en 15 minuten vertraging (tijd is flexibel he!) opgehaald en op naar de ceremonie. De arriva of NS leer ik hier nog waarderen! Maar… De ceremonie was best apart! Voordat het begon nog onwijs gelachen. Er kwam een jongedame naar Kirstie zitten. Ze was lichtelijk nieuwsgierig. Ze kwam gewoon boven Kirstie haar boekje of telefoon hangen om te kijken wat ze aan het doen was. Ook probeerde ze stiekem selfies te maken waar Kirstie ook op stond. Toen Kirstie eenmaal toegaf aan het selfiegedrag was de jongedame niet meer te remmen en bleef maar gaan! Ze ging werkelijk waar tot op het bot! De RBM ceremonie was… Apart? Het was best militaristisch Ze hebben zelfs een academielied. “Ooooowh Fysiotherapieeee!!” Ik zie ons dat al doen bij Avans… Uuhm, nee! Na alle blessings was de afsluiting een grondige fotosessie. Wij moesten als twee blanken in het midden staan. En natuurlijk ook helemaal vooraan, want stel je voor dat je ons niet ziet omdat er een kleine Indo voorstaat. Dat moeten we nie hebben nie!
Zaterdag hadden we afgesproken met een aantal studenten om te gaan karaoken. Uiteindelijk zijn we met Rio en Nadia naar de karaokebar gegaan. Het zijn allemaal kleine kamertjes met een karaoke installatie. Dus lekker je eigen kamertje opblazen met het geweldige gezang. Ik had er best een hard hoofd in, want ik kan echt NIET zingen. Ik kan me wel schaamteloos gedragen en me daarmee amuseren, maar als het op zingen aankomt… Toch heb ik verschillende areas gezongen: Jason Mraz, Metallica, Arctic Monkeys, Bryan Adams, U2, Queen en Beyonce. Ja… Ik heb Beyonce gezonden. Dat was echt de grootste fout in mijn karaokeleven. Ik en misses B gaan niet samen. Toch heb ik hier in Indonesië het traditionele lied van Tamara en mij moeten zingen. Het is alleen jammer dat ik het vocale bereik net niet heb en dat duidelijk naar voren kwam toen ik volle borst inzette! Één ding is zeker… Ik heb duidelijk alles gegeven. Hoewel ik niet zoveel te geven heb. Zeg maar gerust… Niks te geven heb! Na drie uur mekkeren was het etenstijd. Mijn eten was niet zo spannend. Een kippenpoot met… U raad het vast al! RIJST! Het eten van Kirstie was wel wat spannender (mwahah) Het was pittig spannend! Ik heb echt op deze dag gewacht. De dag waarop Kirstie iets niet lekker of iets te pittig vindt. Mij hoor je hier wel klagen hoor over de overdosis aan rijst, het pittige eten, mijn jeukende tanden door vleestekort. Kirstie nooit. Ik ook nooit pittig. Kirstie altijd… Maar… Eindelijk is er iets wat van Ganzewinkel niet accepteert! En wat heb ik genoten…
Maandag was het dan tijd voor de RBM. RBM heeft weinig goeds met me gedaan. Het was leuk om de werkwijze en visies van de studenten te zien en te merken dat er oude mensjes zijn die Nederlands kunnen spreken. Maar…. Het was klein Duitsland in Ranotongkor! We leefden onder streng regime van opperbevelgever Paula. Paula bepaalde wanneer ik moest gaan slapen, wanneer ik at en wanneer ik wakker werd. We hadden om 8uur bij haar huis afgesproken om het dorp in te gaan. Ze vond het als regelvrouwke dus nodig om 5.20 uur te bellen om te melden dat we moeten opstaan en moeten bidden. PARDON? IK SLAAP NET! Ik had er niet veel slaapuren opzitten dus mijn humeur kon dit niet aan. Uiteindelijk was Moeder Overste zelf 1.5 uur te laat. Niemand reageerde daarop… Als dit in Nederland zal gebeuren had ik even flink m’n mond opengetrokken! Wij op tijd, jij op tijd! Nu was ik alleen een mak schaap in de kudde met herderinnetje Paula. Ik leer hier nog een andere Sander kennen. Paula hield erg van commanderen. In mijn verbeelding had Paula wat Duitse kenmerken en sprak ik een Germaanse taal met haar. Uiteindelijk zijn we gevlucht uit het kamp (ook mede door Kirstie haar ziek zijn) en hebben we Gestapo Paula achter ons gelaten. De ellende hebben we vervolgens bij de KFC weggevreten en wat heb ik lekker geslapen. Geen Paula die mij wakker belt… Genieten.
Gisteren zijn we nog naar het ziekenhuis geweest om daar de fysiotherapeuten te observeren. Daar brak mijn neuroziel! Als mensen worden opgenomen met een CVA worden ze niet behandeld. Pas drie maanden later wordt de behandeling gestart. En de behandeling bestaat dan uit infrarood lampen, passief en actief mobiliseren en spierkracht op trainen. Onderaan het blaadje stond ook nog: lopen. Tja… Ik zal er voor de rest niet verder om ingaan, maar dit is niet de visie die ik heb. Hopen dat het product wat we hier gaan afleveren goed gebruikt gaat worden en dat hier wat verandering in komt!
De eerste kaart uit Nederland heb ik al ontvangen! Super leuk ome Leen en tante Jenny! Bedankt!
Wij gaan weer hard aan de slag met ons project! Foto's volgen nog als het internet het wat minder zwaar heeft.
Tot snel weer :D
-
07 Maart 2015 - 07:18
Geert Willem:
Oei! We hadden je dus ook wakker kunnen bellen voor je stage in Rijndam!
Leuk om te lezen hoe het met je gaat!
Greetz,
Geert Willem -
07 Maart 2015 - 07:54
Annita:
Hoi san, haha gestapo is niks voor jou hé? Hahahaah
Heb je al een rijstbuik van al die rijst??? Je kan dadelijk in holland geen rijst mee zien. Wel weer een leuk verslag. En ook duidelijk beter naar je zin. Gelukkig!!!!
Doe kirstie de groeten.
Hier de gr van ons allemaal. Xxxxx -
07 Maart 2015 - 09:11
Amber :
Sander ik geniet echt van je verhalen! Je verteld echt super leuk! Ben blij dat jij vindt dat de tijd snel gaat.. Wij vinden dat niet. Haha. Ik hoop dat je nog heel veel leuke en grappige avonturen gaat beleven maar ik geloof dat dat wel goed komt. Heel veel plezier nog sander! Xxx -
07 Maart 2015 - 09:33
Romy:
Wat een belevenissen weer! Vind het superleuk dat we zo met je mee kunnen lezen, al ga ik rustig aan twijfelen of ik nog wel die kant op wil met enge giftige duizendpoten en gestapo's :p
Hoop dat jullie project daar goed aangenomen wordt, lijkt me dat ze een hoop van jullie kunnen leren daar!
Kijk weer uit naar je volgende verslag! X -
07 Maart 2015 - 12:28
Oma.langeveld:
san leuk weer iets vanje te horen het echte werk is nu begonnen ik denk dat het toch weer anders is als in nederland maar je heeft het nu wel naar je zin we tellen steeds weer af maar geniet met volle tuigenvan het geen wat je zie we hebben mooi weer .maar zo als bij jou dat is voor ons niet aan de orde komt het is voor jou zowat bedtyd welterusten oma langeveld -
07 Maart 2015 - 12:51
Alexandra:
Haha bij jou kan het ook nooit normaal gaan, het is in ieder geval niet saai ;)
Super leuk om te lezen wat je daar allemaal meemaakt! X -
07 Maart 2015 - 14:21
Tante Jenny:
2e Kaart is onderweg. De bedoeling is nu dat je elke week een kaart ontvangt. Heb met plezier je verslag gelezen. Dan hebben wij het hier maar goed toch?? Maar ben wel blij dat de tijd nu sneller gaat voor je. Ik hoop dat ze wat van jullie lesmateriaal aan willen nemen, is denk ik toch beter voor de patienten. Kijk weer uit naar je volgend verslag. Kirstie ook de groeten, en hoop dat zij ook post uit Holland ontvangt. Groetjes en Geniet daar toch ook!!! -
10 Maart 2015 - 08:57
Kayleigh:
Hi Sander!
Weer een leuk verhaal, de tijd gaat echt mega snel een maand alweer!
Kijk uit naar je volgende verslag!
Groetjes en Geniet
Kayleigh -
13 Maart 2015 - 17:32
Oma Langeveld:
san al weer een maand weg uit het koude kikkerland wat gaat het snel voor je weet sta je weer op schiphol maar geniet daar het lijk mijn daar wel mooi je ben avan de week op school geweest of moet het nog beginnen ik denk dat je nog wel eens terug denk aan de lessen in breda.maar hoe gaat het met je vriendin is ze weer beter .ik hoop dat jullie veel mooie dingen gaan zien.je ben nu daar om te genoieten san tot ziens kus van ons slaap lekker oma kus van opa oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
