Alleen is eigenlijk helemaal niet zo alleen

Oowhoowh! Inmiddels al meer dan een week alleen op pad en sta alweer op het punt om het mooie eiland Cebu te verlaten... Hoogste tijd dus om Nederland te vertellen hoe lastig het is elke dag te moeten kiezen welke korte broek je wil dragen, te bepalen of je wil gaan duiken of gewoon een dag wil 'relaxen' en elke dag zonnebrand te smeren. Dus... Sander is in de Filipijnen!! Heb nu al spijt dat ik 'maar' 2.5 weken hier ben dus eens kijken of ik kan omschrijven hoe fijn het hier is!

Voordat ik mijn reis alleen ging voortzetten moest ik doei zeggen tegen Ali... Mijn god, afscheid nemen is zo niet mijn ding (zelfs als het maar voor zes weken is). Keek er ontzettend naar uit om alleen op reis te gaan, maar op het moment van afscheid vond ik er geen fuck meer aan. Laat mij maar gewoon met der meegaan en weer aan de stampot gaan. Het klopte gewoon niet... Na ruim zes weken met elkaar geweest te zijn horen we samen terug naar Nederland te gaan en niet apart. Maarja, toch ok doei gezegd (zo'n moment was het ook... Beetje awkward, maar anders werd het zo'n pussy stervende drama goede tijden slechte tijden scène) en alleen in het vliegtuig gestapt richting de Filipijnen. Wauw... Wat een verschil met Nieuw-Zeeland. De dooie possums op de weg zijn ingeruild voor dooie honden, de hello mate/bro is hello sir geworden, de serene rust is ingeruild voor een overprikkeling van alle zintuigen en bij twee keer ademen staat het zweet al weer in je bilnaad. Echt #genieten. Gelukkig is het niet mijn eerste Azië ervaring dus ik wist wat ik kon verwachten maar toch is het een hele omschakeling. Kwam aan om middernacht in Manila. Het duurde een aardig tijdje voordat ik door de immigratie was, maar uiteindelijk kon ik de heerlijke warme smog lucht van Manila inademen. Welkom back Asia! Ondanks alle Azië ervaring blijft het een cultuurshock als je alle arme huisjes, de vieze gezichten en kleding van de kindjes, de zwerfhonden en de totaal andere cultuur zie dan het vertrouwde Westerse. Wat ik in Nieuw-Zeeland juist mistte is hier te vinden kan ik je vertellen. De cultuurshock waardoor je weer met beide voeten op de grond staat en je weer realiseert hoe goed ons Nederlandse leventje wel niet is. Maar... Manila. Wat heb ik er gezien? Mijn bed... Kwam snachts aan en de volgende dag weer vroeg op want zal naar het eiland Cebu vliegen. Vind het niet jammer dat ik niet meer van Manila heb gezien. Natuurlijk zal het ook wel z'n charmes hebben, maar de eerste indruk en kijkend naar de verhalen is het prima om de grote stad weer te verlaten.

Natuurlijk vloog ik met cheapie AirAsia wat gegarandeerd staat voor vertraging. Helaas werd mijn gehaast (werd door de beste taximan bij de verkeerde terminal afgezet) niet beloond en mocht ik zo'n 2.5-3 uur extra wachten. Aangezien het een binnenlandse vlucht was, was het net alsof je op de bus aan het wachten ben. Zo is de wachtruimte dus ook ingedeeld... Naast me zat een Filipijnse dame en er is natuurlijk niets leukers dan te vragen... Hello sir, what's your name? Ik (nog steeds status opgegraven) direct mezelf geïdentificeerd als Sir Boeren en ze vond het wel interessant dat ik uit Nederland kom. Wij dus een praatje over Nederland (zo leuk die tulpen en molens!... Waarom begint niemand over frikadellen, dan kan ik oprecht enthousiast zijn over m'n land) om vervolgens weer vooruit te gaan staren. Heb een poging gedaan te vragen naar waar ze woont enz. maar heel veel begreep ik er niet van. Wat ik wel begreep is dat ik eten van haar moest proeven. Dat vind ik natuurlijk geen probleem, dus heb heerlijk genoten van gebakken varkensvet. Op ten duur gaat ze even weg en komt ze terug met eten. Heeft ze ook voor mij een hele maaltijd plus een flesje water meegenomen. Eerst netjes nee bedankt gezegd, maar ze bleef aandringen. Heb dus genoten van rijst met beef. Het is echt niet zo dat ik er zo verwaarloosd uitzag hoor! En nee... Ze wilde ook niet mijn Filipijnse BFF of zelfs meer worden, want na een moeizaam gesprek kwam ik erachter dat haar man in Griekenland woont, ze hem alleen via Skype heeft gezien en ze over twee maanden naar Griekenland gaat verhuizen. He... Balen! Haar vlucht ging eerder dus daar ging mijn Filipijnse wachtmaat. Zat ik daar... Triest en verlaten. Nee, eigenlijk duurde het maar 20 minuten voordat mijn vliegtuig ging en zo kwam ik aan in Cebu City. Veel later dan gepland, dus heb niks van de stad gezien. Ben direct naar m'n hostel gegaan en daar bleek ik een privé kamer te hebben. Can I get an Amen? Hello twaalf uur slapen! Was ganz kaputt na al het reizen, dus mijn hoofdactiviteit wat slapen. Oohh, wat kan ik daar van genieten. Slapen = leven

Vanuit Cebu City ben ik naar het eiland Malapascua gegaan. Het duurde even voordat ik er was, maar na opgelicht te zijn bij de ferry kwam ik aan op Malapascua. Oohh! Wat heb ik genoten van dit eiland. Mooi strand, mooi water, gezellige sfeer op het eiland... Helemaal perfect. Ook was het rijst gehalte hier aanzienlijk laag. Betekent natuurlijk weer wel dat er veel toerisme is, maar had er geen enkel probleem mee. Gutentag Bradwurst und Wienerschnitzel. De rijst komt in Myanmar vast nog wel. Wat heb ik in Malapascua gedaan... De PADI advanced open water cursus. Natuurlijk omdat ik zo'n wonder talent ben met duiken past dit helemaal bij mijn ambities. Het is voor een mens gewoon niet gezond om onder water te leven... Daar zijn wij niet voor gemaakt en dat moeten we eigenlijk aan andere wezens overlaten genaamd onderwaterdieren. Maar nee... Der über Mensch kan alles, dus ook socializen met familie zeepaard. Dan nog eens het reguleren van de adem... Als ik er maar aan denk zit ik al tegen hyperventilatie aan en ben ook helemaal geen stresszeenaald ofzo. Zelfs in bad kan ik al zeeziek worden dus echt wat voor mij die cursus. Mijn open water cursus heb ik in Indonesië gedaan en ondanks ik alle vis wel leuk vond en het heel mooi is, vond ik alle emercency skills één grote ellende. Er moeten bij mij geen noodgevallen zijn, want ik geef me gelijk over en zal langzaam sterven. Niet te redden als het aan mij ligt. Maar... Na de twee duiken in Nieuw-Zeeland die boven verwachting goed gingen, had ik best een beetje hoop. Misschien zal ik het weer goed op moeten pakken. Na veel twijfelen toch besloten om de advanced cursus te doen op Malapascua. Na een grondige research besloten dit te gaan doen bij Devocean Divers. Meine Gotte wat ben ik blij dat ik de advanced cursus heb gedaan bij hun. Het klinkt echt super kots, maar m'n zelfvertrouwen en buoancy in het water is echt stukken beter geworden. Was bang dat ik allemaal van die oefeningen zal moeten doen waarbij ik mezelf zal moeten redden van de verdrinkingsdood, maar het was alles behalve dat!! De advanced bestond uit 5 delen dus ook 5 soorten duiken; peak performance buoancy, navigation, deep dive, night dive and nitrox. Voor elke duik is het wat studeren, vragen invullen, dat bespreken en dan tijdens de duik ook nog wat oefeningen. Geen kolere oefeningen waarbij ik alleen maar denk... M'n lucht! Niet aan m'n lucht zitten! (Lucht is voor mij m'n alles!) Het waren leuke oefeningen, eigenlijk meer in de vorm van spelletjes. Eigenlijk ging het allemaal best wel prima. Natuurlijk zal ik nog geen levens redden en de opperduikheld zijn, maar ik kan nu wel gewoon heel fatsoenlijk een fun dive maken. Had er echt super veel plezier in! Ik deed de cursus samen met een Duitser dus de cursus was in het Engels. De duikheld die mij dit heeft kunnen aanleren is wel een Nederlander (Rik). Mijn dank is echt zeer groot richting hem en wil iedereen die er maar aan denkt een duikcursus te doen op Malapascua adviseren naar hem te gaan! De sfeer was super ontspannen, maar het ging niet ten koste van de professionaliteit. Het was duidelijk wat er van je verwacht werd en er werd wel serieus omgegaan met de onderwerpen van de advanced curses. Het was duidelijk dat Rik wist wat hij aan het doen was en dat gaf een vertrouwd gevoel. Wat ik ook erg tof vond, was de betrokkenheid van alle andere duikinstructoren. Iedereen maakt een praatje met je en tja... Het is gewoon super gezellig en heb er echt van genoten. Het chillste eiland waar ik ooit geweest ben! Vond het oprecht heel jammer dat het weer tijd was om het eiland en dus mijn slaapplek bij de duikschool te verlaten en verder te gaan. Maarja, anders zal ik helemaal in tijdnood komen, want eigenlijk zat dit al niet in het schema. Owja, tijdens het duiken heb ik natuurlijk veel vis gezien. Wat alle namen zijn kan mij een worst wezen, maar weet wel dat ik een white tip shark en de thresher shark heb gezien :) Ik heb ze vaag voorbij zien komen... Voor mij moet het eigenlijk gewoon een langzame parade zijn waar ik rustig kan hangen en kan kijken (Nemo doet dat zeer goed... Die chillt hem gewoon in z'n koraal) maar de haaien hadden daar weinig zin in. Jaa... Over de haaien. Om de bekende voshaai te zien moet je nondes vroeg je nest uit. Die mofo's slapen niet uit ofzo, dus al om kwart voor 5 moet je opgegraven en wel bij de duikschool zijn. Dan met de boot naar de duik plek en naar beneden. Eenmaal op de diepte (27m) waar die beesten zijn is het net alsof je naar de bioscoop gaat. Super veel duikers die gewoon in een rijtje zitten te wachten tot meneer de haai even voorbij komt paraderen. Even shinen op de catwalk bitches! Maar mijn bitches bleven dus op aardige afstand maar ze waren er wel! Verdere vis die ik gezien heb (citeer even uit het logboek): Moray, shrimps, octopus (die was huge!!), nudibranch (like the word), lion fish, scorpion fish en de puffer fish (in niet gezwollen stand). Allemaal vis dus! Maarja, ondanks ik wel langer wilde blijven ging ik dus weer weg van het gezellige Malapascua.

De volgende stop was Moalboal. Spreek het wat binnensmonds uit en de Filipijnen begrijpen precies waar je heen gaat. Malapascua is helemaal in het noorden van het eiland en Moalboal is al meer over de helft richting het zuiden. Dus... Een flinke busreis! Echt pure chaos op sommige delen van de route. Ook had ik het geluk om op zondag te reizen. Zondag = kerkdag... De kerken zijn niet groot genoeg dus mensen staan tot op buiten de straat de dienst bij te wonen/helemaal wild te gaan. Als er dan gebid wordt mag je er niet langs... Opzich prima, want met dat verkeer hier versta je al niks van de rest, dus opzich wel handig als je het gebed hoor om überhaupt iets mee te krijgen. Daarbij gaan mensen wild, dus ook veiliger. Maar, het gebed is niet echt kort een twee minuten blessing... Nee, de kerstdienst is er niks bij! Gelijk een volledige blessing voor de komende 20 jaar! Zit je dan in de lokale bus zonder airco... Zweet overal waar je het maar bedenken kan. Met naast me/half op me een roggelende en smakkende Aziaat. Het blijkt maar weer dat ik nog steeds geen Asian size ben... Eenmaal in Cebu City overgestapt op de volgende bus met thank God een airco. Inmiddels was het al zes uur en blijkbaar wederom kerktijd. Dit keer geen hinder op de weg, maar er kwam een dame in de bus. MacDonals headset op welke verbonden was met een speaker. De speaker op standje ghettoblaster en gaan met die blessings. Een volledig uur is ze bezig geweest, terwijl op de filmschermen mission impossible afgespeeld werd inclusief alle geluiden van dood en bederf. Wat me trouwens weer opviel is de beleving van de mensen tijdens het bidden. Bedoel niet de mensen in de bus, want die zaten beetje doods vooruit te staren maar bedoel de blessingdame. Het gezicht staat tijdens het bidden eigenlijk op standje kracht zetten tijdens het kakken. Erg intens! Weet niet hoe ik het anders moet verwoorden... Maar nadat ze de slotblessing had afgerond zette ze een rustgevend liedje op en kwam ze langs. Niet om brood en wijn uit te delen, maar ze zei; I want money. Uuuhm, jaa dame... Ik wil ook wel geld! Had al gekeken wat de rest deed en zag dat sommige ook niks gaven (voordat ik als heiden gelijk verbannen word) dus heb vriendelijk afgewezen. Savonds ben ik uiteindelijk in Moalboal aangekomen. Wederom een privé kamer in een soort van hotel maar dan net niet zegmasr. Echt goedkope dorms hebben ze hier vaak niet. Vaak moet je een eigen kamer reserveren (welke overigens niet duur zijn, maar niet zo goedkoop als een dorm natuurlijk).

De eerste dag in Moalboal... Voor de verandering heb ik weer... Gedoken :) Eerst een boat dive naar perscador island voor een wall dive. Veel koraal en veel vis. Geloof niks super bijzonders gezien, maar de view was wel tof. Ik dook onder Lets regime met twee Russen en een vrouw uit Madagaskar. De twee Russen waren echt alles aan het mollen terwijl de dame uit Madagaskar en ik een beetje aan het chillen waren en zij me alle visjes liet zien (ze had al super veel duik ervaring). Ook had ze een camera mee dus krijg nog de foto's toegestuurd van het onderwaterleven inclusief mezelf. De tweede duik was bij het huisrif want daar is de welbekende sardine run. Miljoenen sardientjes zwemmen daar ik grote scholen. Ze zijn dan echt overal en je bent omringd door sardientjes. Als ze dan aangevallen worden gaan ze als een wolk uiteen en komen dan weer bij elkaar. De vormen veranderen constant en je kan echt super dichtbij komen. Heel tof om te zien! Helaas heb ik geen onderwater camera... Als ik het duiken zo ga voortzetten gaat die er wel komen. Na het duiken ben ik telkens echt gesloopt. Het lijkt zo ontspannend, maar het kost echt veel energie. Toch nog met mensen van het hotel wat wezen eten en drinken en weer richting basale toestand. De tweede dag heb ik besteed aan canyoneering bij de Kawasan falls. Na mijn Vietnam ervaring en na het zien van de rollende mogelijkheid om een rots af te gaan in Nieuw-Zeeland had ik eigenlijk besloten om niet meer te gaan canyoneering. Maar... Kon de verleiding toch niet weerstaan, dus ben gegaan. Het was het echt super waard! Als je plaatsjes google van de Kawasan falls zie je een mooie blauwe waterval zonder mensen. In real life is dit natuurlijk niet zo en is het super toeristisch. Tijdens de canyoneering kom je in het gebied wat voor de watervallen ligt en het is echt super mooi. Rotsen, grotten, jungle, onwijs mooi blauw water... Natuurlijk kon ik geen camera meenemen, maar als het goed is krijg ik foto's toegestuurd van mn Azerbeidjaanse vriend die ook mee was. Helaas konden we niet abseilen van een waterval dus was het voornamelijk cliff jumping en watergliding. Niet super spannend, maar de omgeving was onwijs mooi. Verder die dag nog opgetrokken met de azerbeidjaanse en wat andere uit het hotel. Met z'n allen de sunset gekeken en toen ben ik terug gegaan. Moest nog m'n reis verder plannen, vluchten boeken, accomodaties  regelen enz.

Mijn laatste ochtend in Moalboal gevuld met... Duiken. Ze zeggen hier onwijs veel schildpadden te hebben maar had er nog maar 1 in de verte gezien. Niet echt that special. Ik wilde dus naar de beste spot voor de schildpadden. Nou... Heb ze gezien hoor!! In totaal iets van zeven schildpadden waarvan er twee echt formaatje bijzettafeltje waren. Eentje was aan het slapen/chillen en eentje was z'n schild aan het schuren tegen het koraal. Super tof om te zien. De rest was gewoon aan het zwemmen. Vind het serieus de leukste onderwaterdieren die er zijn. De zijn zo chill en bewegen zo rustig... Als er reïncarnatie bestaat wil ik als zeeschildpad terugkeren. Echt beste leven! Na de duik de bus gepakt richting Oslob. Oslob is super bekend om de walvishaaien. Elke dag komen hier de walvishaaien naar de kust. Helaas wel omdat ze dan gevoed worden, maar het idee is om ze zo in leven te houden. Daarnaast is het ook een super toeristische attractie want die beesten zijn echt huge (formaatje bus) en bijzonder. Heb best getwijfeld of ik het wel wil omdat ze gevoed worden en dat niet het beest in de natuurlijke habitat is. Er zijn natuurlijk plus en minpunten maar heb toch besloten de beesten te gaan bekijken. Vanmorgen dus vroeg uit bed om naar de grootste vissen van de wereld te gaan kijken. Het is echt super toeristisch en jaa... De beesten worden gevoerd dus het is niet helemaal the right way. Maar... we waren als een van de eerste in het water en het viel mee hoe druk het was. De beesten zijn en huge! Echt super gaaf om ze te zien!
Eigenlijk is er niks anders te doen dan het bekijken van de walvishaaien dus na de vroege ochtend workout ben ik verder gegaan naar Cebu en daar ben ik nu!

Nog even wat betreft het alleen reizen... Het is mijn eerste keer om alleen op reis te gaan en ondanks ik de eerste twee dagen er wel aan moest wennen bevalt het me nu prima! Natuurlijk heeft het zo zijn voor en nadelen, maar er is eigenlijk geen dag (of ik moet heel de dag reizen) dat ik geen mensen spreek. Het is super makkelijk om mensen te ontmoeten en je hoeft echt geen hele dagen alleen te zijn. Heb soms van die momenten dat ik denk... Ha, zit ik hier! In m'n eentje in de Filipijnen en fix het toch maar even! Het bevalt me goed en kan niet zeggen dat ik last heb van heimwee of iets dergelijks. Het is prima om elke dag zelf te bepalen wat te gaan doen en te bekijken wat de planning wordt. Kan er ook wel echt van genieten als ik alleen bij het strand zit en gewoon daar te zitten en te kijken. Wel is het soms gek om alleen te eten terwijl je verder allemaal romantische koppels om je heen heb. Ga dan ook niet even de situatie crashen door te zeggen; hooooi! De mensen waarmee ik tot nu toe op reis ben geweest zijn wel van het foto's maken en merk toch dat dat bij mij minder is. Heb gewoon het foto oog niet voor de juiste foto's. Maarja, it's in my mind! Al met al... Ik heb m'n draai wel gevonden in het alleen reizen en kan dit nog wel een tijdje volhouden. Over een maand is het avontuur alweer afgelopen, dus ik geniet er nu nog maar 'even' volop van!

Sorry voor het lange verhaal... Merk dat het contact met Nederland aan het verwaarlozen is. Wordt aan gewerkt (voor zover de wifi mogelijkheid) en anders horen jullie het wel als ik weer terug ben :)

Drie dagen geleden toen ik aan het schrijven van dit verhaal begon zat ik lekker in de zon... Inmiddels kan de zonnebrand weer diep de tas in, want er is sprake van een mini tyfoon. Heel de dag dus regen. Morgen vlieg ik naar het eiland Palawan, dus hopen dat de tyfoon snel vertrokken is en m'n vlucht gewoon gaat. We gaan het zien!